بسم الله الرّحمن الرّحیم

در سال 1348 شمسی در حوالی شهرستان دامغان در خانواده ای مذهبی و معمولی متولد شدم. مرحوم پدرم در حاشیه جلد قرآنی که با آن مأنوس بود و نیز در تقویم جیبی خود، تاریخ تولدم را مصادف با ولادت حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها یادداشت کرده است.

در دوران نوزادی، خانواده ام به تهران مهاجرت کردند. پدرم که روحانی بود در محله سکونتمان زمینی تهیه کرده و مسجدی به نام مسجد چهارده معصوم علیهم السلام، بنا کرد و از همان دوران کودکی مرا با دروس حوزوی آشنا کرد و قبل از آن که خواندن و نوشتن بدانم، برخی مطالب را شفاهی به من آموخت از جمله بخشی از نصاب الصبیان را. غفر الله له.

یازده ساله بودم که وارد مدرسه علمیه حضرت حجت (عج) در تهران شدم و بعد از آن تحصیل را در مدرسه علمیه باقر العلوم (ع) ادامه دادم اما از آنجا که سطح و نظم تحصیلی در آن مدارس در آن زمان، مرا راضی نمی کرد، در سال 1362 شمسی به قم عزیمت کرده و در آن شهر، تحصیلاتم را ادامه دادم.

در سال 1367 شمسی ازدواج کردم و دارای دو فرزند هستم.

از دوران کودکی هرگاه فراقتی پیش می آمد به دروس کلاسیک می پرداختم در نتیجه در این زمینه تا مقطع دکتری در رشته حقوق جزا و جرم شناسی تحصیلاتی داشتم. عنوان پایان نامه کارشناسی ام مسئولیت ها و وظائف ناشی از قتل در اسلام بود. عنوان رساله دکتری ام عبارت بود از مسئولیت کیفری جانی نسبت به منافع بالقوه صغار در فقه اهل بیت (ع) و حقوق ایران. همچنین آموزش های پودمانی ویژه قضات را سپری کرده و مدرک دکتری حرفه ای مربوطه را در سال 1392 دریافت کردم. عنوان پایان نامه ام مطالعه تطبیقی جنایت بر میت در فقه و قانون بود.

از سال 1374 شمسی همکاری با نظام قضائی کشور را شروع کردم در این مدت ایامی به قضا گذشت و مدتی در خدمت رسانی به آموزش داوطلبان کرسی قضاوت سپری شد و چند صباحی از عمر به تدوین و نظارت بر تدوین چندین کتاب و تدوین چند مقاله با موضوعات حقوقی رقم خورد.کتابی که در زمینه غیر حقوقی تألیف کردم، نگاهی به عقائد شیعه نام دارد. البته چند تألیف دیگر نیز مرا به خود مشغول کرد. در اواخر دوره خدمتی ایامی را در دادسرای انتظامی قضات مشغول خدمت شدم و در همان حین در پی درخواست و اصرار و پیگیری، در سال 1393 از دستگاه قضا خداحافظی کردم. در حال حاضر (1401 شمسی) عضو هیأت علمی پژوهشکده حقوق و قانون ایران هستم و روزگار را با انجام برخی امور مطالعاتی، پژوهشی، وکالتی و تدریس سپری می کنم.

... تا کی عمر به سر آید و با نوای و الیه راجعون خشنود گردم که امیدم به فضل ربّ کریم منان است.